رمانى از کن کیزى (١٩٣۵-۲۰۰۱) ، نویسندۀ امریکایى، که در ١٩۶٢ منتشر شد. گویندۀ داستان، شخصى که خودش در تیمارستان بسترى است، با اولین جملاتش حال و هواى کابوسوار این تیمارستان و حوادث کتاب را براى خواننده روشن مىسازد. این تیمارستان در نظر خواننده به صورت تشکیلاتى براى سرکوب و تلقین زیرکانه جلوهگر مىشود که بسیار خوب کار مىکند و همۀ ساکنان درماندهاش را تسلیم کرده. شوک الکتریکى و عمل جراحى لوبوتومی مغز از جمله وسائل سرکوب بشمار مىآیند.
ریاست این سازمان در دست سرپرستار یا «بیگ نرس»، زن چاقى با هیکل بىقواره و ترسناک است. پس از گذشتن صفحاتى از کتاب، مک مورفى، قهرمان داستان، مرد چهارشانه و تازهواردى که بلند و بىپروا مىخندد، در مقابل او قد علم مىکند.
ادامه این مطلب از وبگاه #یک_پزشک را در این لینک ببینید.