اساس و بنیادی که فیلم "معجزه های ملکوتی" طبق آن ساخته شده است ، کلیت خود فیلم را زیر سوال می برد . اگر معجزه در تک تک لحظات زندگی جاری است چه کسی حاضر است وقت خود را با دیدن این فیلم متوسط تلف کند؟! البته دستکاری های غیرقابل چشم پوشی ای در این فیلم الهام بخشِ بی معنی و البته بی ضرر دیده می شود و ممکن است بینندگان معتقد و مذهبی نسبت به آن اعتراض داشته باشند . اثری که قرار است خالصانه منظور خود را بیان کند . در عوض بهتر است این عده به تماشای فیلم موفق معنوی "بهشت حقیقی است Heaven Is for Real" محصول 2014 بنشینند که یک موفقیت تجاری بزرگ بود و از هر جهت فیلم بهتری است .
ادامه این مطلب از وبگاه #نقد_فارسی را در این لینک ببینید.
اگه نوازنده هستید، تازه موسیقی رو شروع کردید، یا اینکه به هر شکلی با موسیقی سر و کار دارید، این سه اپلیکیشنی که بهتون معرفی می کنیم رو حتما حتما لازم خواهید داشت.
حتی اگر جزو هیچ کدوم از اون موارد نیستید، میتونید این اطلاعات رو در اختیار یک دوست یا آشنای هنرمندتون قرار بدین.
ادامه این مطلب از وبگاه #رنگی_رنگی را در این لینک ببینید.
جومپا لاهیری در ایران نویسنده شناختهشده و پرطرفداری است. آنقدر محبوب که کتابهای خانم نویسنده را چند مترجم معتبر به فارسی برگرداندهاند. اولین مجموعه داستان او به نام «مترجم دردها» به همین نام با ترجمه امیرمهدی حقیقت و با نام «ترجمان دردها» با ترجمه مژده دقیقی به بازار آمد. کتابی که برنده جایزه پولیتزر شده بود. او مجموعه داستان دیگری هم دارد که با ترجمه امیرمهدی حقیقت به نام «خاک غریب» و با ترجمه گلی امامی به نام «به کسی مربوط نیست» به فارسی ترجمه شده است. تنها رمان لاهیری هم «همنام» نام دارد که امیرمهدی حقیقت آن را ترجمه کرده. لاهیری ده سال بعد از رمان اول، بالاخره دومین رمانش را نوشت؛ رمان «گودی» که حق چاپ فارسی آن به طور رسمی به امیرمهدی حقیقت و نشر ماهی سپرده شده است. رمانی که مثل هویت هندی-آمریکایی لاهیری از هند به آمریکا پل میزند و داستان از هند شروع میشود و به آمریکا میرسد.
ادامه این مطلب از وبگاه #چی را در این لینک ببینید.
کتاب مادربزرگت رو از اینجا ببر شامل چند تا داستان کوتاهه که پره از آدمای عجیب غریب با زندگی های عجیب غریب و اتفاق های عجیب غریب . اتفاقای غیر قابل پیش بینی و خنده دار و به فکر فرو برنده! از اینجور کتاباییه که تا هر داستان رو تموم نکنی نمیتونی کتاب رو کنار بذاری. پر از جزئیات و توصیفه که آدم همه ی صحنه ها رو راحت تصور میکنه. از نکته های خیلی مثبتش ترجمه ی فوق العاده خوبشه و اینکه هر داستان نهایتا بیست صفحه است که هرکدوم رو میشه تو مسیر روزمره تو اتوبوس خوند.
ادامه این مطلب از وبگاه #رنگی_رنگی را در این لینک ببینید.