سال 2016 سال خوبی برای اهالی موسیقی جهان نبود. مرگ دیوید بووی، پرینس از خبرهای تلخ دنیای موسیقی سال بود. اما همه چیز وحشتناک نیست.
به گزارش کافه سینما؛ لئونارد کوهن آلبوم جدیدی را پاییز امسال وارد بازار خواهد کرد. این خبر را خود او در صفحه فیسبوکش منتشر کرد. نام این آلبوم «این را تاریک تر(تلخ تر) می خواهی» است و کسانی که آلبوم را شنیده اند، می گویند با یک کوهن کلاسیک؛ وشاهکار روبه رو خواهیم بود.
ادامه این مطلب از وبگاه #کافه_سینما را در این لینک ببینید.
کتاب آدم ها، مجموعه ای از داستان های خیلی کوتاهه که هر کدوم یه تیکه از زندگی یک آدم رو تو نهایتا سه صفحه توصبف میکنن. بعضی هاشون عجیبن، بعضی هاشون خیلی ساده ان و بعضی هاشون شبیه زندگی خود ما هستن. بعضی از این آدما رو به اسمای بامزه صدا میکنن، مثل جلال دلقک، حسن شلغم، خسرو خرگوش و حمید دراکولا. بعضی هاشون هم اسمایی دارن که هیچ به زندگیشون نمیخوره، مثل سلطان که ” تضاد عجیبی بین اسم و کارش بود.” و این که خیلی از داستان ها تو فضای جنگ و جبهه هستن.
داستان ها انقد کوتاهن که تو هر فرصتی میشه خوندشون، مثل یه ستون از روزنامه. ولی به خاطر همین کوتاهیشون تقریبا هیچ داستانی آدم رو غرق فضای خودش نمیکنه.
ادامه این مطلب از وبگاه #رنگی_رنگی را در این لینک ببینید.
چند سالی است کسب و کار سریالهای آمریکایی پررونقتر از همیشه شده است و به نظر بسیاری از فیلمبازها، وارد عصر سریالها شدهایم. در حالی که فیلمهای جریان اصلی هالیوود بیشتر از همیشه درگیر مسائل فنّی، جلوههای ویژه و اقتباسهای چندباره از روی کامیکبوکها هستند، خالقان سریال روی داستانپردازی و خلق شخصیت تمرکز کردهاند و خروجی کارشان به قدری جذّاب و هیجانانگیز است که گاهی مخاطب را بیشتر و بهتر از بلاکباسترها سر شوق میآورند.
داستان و فضای کلی مد من
داستان مد من در دههی ۱۹۶۰ شهر نیویورک میگذرد. در مرکز داستان آژانسی تبلیغاتی به نام «استرلینگ کوپر» در خیابان مدیسون قرار گرفته است. این آژانس تبلیغاتی البته معادل واقعی ندارد، امّا فضایی که بر آن حاکم است، گویا چندان هم دور از واقعیت نیست و فضای کسب و کار آن دهه از شهرهای ساحل شرقی آمریکا را نشان میدهد. به ادعای نویسندگان سریال، اصطلاح Mad Men هم در اصل ساختهی تبلیغاتچیهای خیابان مدیسون در دههی ۱۹۵۰ بوده است، اصطلاحی که از آن برای نامیدن خودشان استفاده میکردهاند.
ادامه این مطلب از وبگاه #چی را در این لینک ببینید.
«ارتباط هنرمند و مردم را نمی توان قطع کرد».
کاوه یغمایی شاید بهنوعی ادامهدهنده راه پدرش در موسیقی باشد اما هیچگاه زیر چتر نام «کوروش» قرار نگرفت. کار خودش را کرده و اهل کوتاهآمدن و گذشتن از حقش هم نبوده و نیست؛ که اگر بود شاید حالا در آستانه ۵٠سالگی بیشتر از سه آلبوم داشت. برای نسل جوانی که اواسط دهه ٧٠ در ایران که با موسیقی راک آشنا شده بودند و شاید حتی گیتارالکتریک را از نزدیک هم ندیده بودند، کاوه یغمایی نماد راک بود. کنسرتهای کاوه و گروهش همیشه پرطرفدار بوده و فرقی نمیکرد فرهنگسرای بهمن باشد یا سالن میلاد نمایشگاه. کاوه بدون اینکه بخواهد نمادی از راک فارسی شد، اما همیشه دغدغهاش موسیقی بوده که در بین عموم مردم نفوذ کند و حتی مخاطب فراگیر اما خاموش را بیدار کند. در تمام این سالها از ایجاد سوءتفاهم دوری کرده و کمتر در رابطه با آثارش اظهارنظر کرده است و ترجیح میدهد این کار را به منتقدان واگذار کند. حالا با چنین روندی از معدود موزیسینهایی است که هم وجه آرتیستی خود را حفظ کرده و هم توانسته مخاطب گسترده داشته باشد. او پس از آلبوم «مترسک» موقعیت خوبی برای کار در ایران داشت اما ترجیح داد ریسک کند و کار در شرایطی جدید و دشوار اما حرفهای را تجربه کند.
ادامه این مطلب از وبگاه #موسیقی_ایرانیان را در این لینک ببینید.
زنی خبرنگار که بعد از چند مصاحبه با مرد شماره یک فرانسه اخت میشود، به او خو میگیرد و همسرش میشود اما بعد از مدتی متوجه خیانتهای همسرش و دوستی او با زنی دیگر – گیه، بازیگر فرانسوی- میشود. به همین دلیل هم از فرانسوا اولاند جدا میشود، عنوان بانوی اولی را از دست میدهد اما خبرنگار میماند و داستان زندگیاش، از زمان آشنایی با فرانسوا اولاند تا دوران جدایی و حتی بعد از آن را به تصویر میکشد. این خلاصه آنچیزی است که در «برای این لحظه متشکرم» اتفاق میافتد. یک اتفاق واقعی که شحص اول حکومت فرانسه را مردی هوسران معرفی میکند و تصویری خیلی نزدیک از او ارایه میکند. این کتاب را که دو روز بعد از چاپش ۲۰۰ هزار نسخه در فرانسه فروخت را حتما بخوانید.
کتاب برای این لحظه متشکرم را چه کسی نوشته؟
والری تریویلر این کتاب را نوشته است. او خبرنگاری سیاسی بود که به خاطر نوع کارش از زمانی که اولاند هنوز رییسجمهوری فرانسه نشده بود با او نشست و برخاست داشت، مصاحبه میکرد و… . آشنایی آنها در نهایت به ازدواج کشید و بعد با خیانت اولاند به والری، بانوی اول فرانسه، عنوان پرطمطراقش را با لقب «نویسنده یکی از پرفروشترین کتابهای تاریخ فرانسه» تاخت زد.
ادامه این مطلب از وبگاه #چی را در این لینک ببینید.